De rol van de rechtse partijen in de Italiaanse politiek

Het Nederlandse nieuws vanuit Italië werd tot voor kort bepaald door een duidelijk thema: de opkomst van de rechts-populistische Matteo Salvini en de nog rechtsere, zelfs tegen het neofascisme aanschurende Giorgia Meloni (hieronder beiden op de linker foto). Het zou een kwestie van tijd zijn eer deze twee rechtse eurosceptici samen een regering zouden vormen, met alle gevolgen van dien voor Italië, Europa en hun gezamenlijke financiële en vluchtelingenprobleem. Sinds die zorg voor het eerst de kop op stak, zijn we alleen al een paar regeringen verder en staat niet Salvini aan het roer, maar de gematigde Mario Draghi. En kijken we naar de peilingen, dan zien we niet de Lega of Fratelli d’Italia aan kop staan, maar die aloude Partito Democratico. Betekent dit dat Italië toch niet één van de eerste west-Europese landen wordt met een volledig rechts-populistische regering? En betekent de aanstelling van Mario Draghi dat het euroscepticisme in Italië nu definitief tot het verleden behoort? Dat we definitief geen uscITA, of Italexit, krijgen, dat Italië gewoon in de euro blijft en dat het allemaal goed komt? Of moeten we ons, ondanks alles, nog altijd zorgen maken? In zijn lezing vertelt Jarl van der Ploeg over al deze ontwikkelingen en geeft hij een antwoord op bovenstaande vragen.

Lezing door: Jarl van der Ploeg

Jarl van der Ploeg (1987) studeerde geschiedenis, Italiaans en journalistiek aan de universiteiten van Groningen en Bologna en was tot voor kort correspondent voor de Volkskrant in Italië. In die hoedanigheid publiceerde hij talloze reportages vanuit alle twintig regio’s van het land, schreef verhalen vanaf migrantenboten voor de kust van Libië, vanuit de ziekenhuizen van Bergamo en over de misbruikconferentie in Vaticaanstad. Uiteraard deed hij ook verslag van de vondst van het vermeende graf van Romulus, de eerste koning van Rome, op het Forum Romanum en (zo mogelijk nog historischer) de laatste wedstrijd van de achtste koning van Rome, Francesco Totti, in het Stadio Olimpico. Als vervanger van zowel Aaf Brandt Corstius als Sylvia Witteman schreef hij tijdens zijn correspondentschap ook meerdere columns over zijn leven in Italië en de cultuurverschillen die hem daar tijdens dat leven opvielen. Dat resulteerde in 2019 in zijn boek Wegens vakantie gesloten.