Rudi de Boer, De Italiaanse Cinema van Fellini tot Sorrentino

Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog lag Italië letterlijk en figuurlijk in puin. Een aantal regisseurs had de behoefte om die brute werkelijkheid aan de wereld te tonen. Op die manier werden zowel de schoonheid als de puinhopen van Italië getoond. Deze stroming wordt het Italiaans neorealisme genoemd. Roberto Rossellini was een van de vaandeldragers. Hij maakte films als Roma Città Aperta (1945) en Gemania Zero Anno (1948). Daarnaast maakte Vittorio De Sica furore met Ladri di Biciclette (1948) en Umberto D (1952). Het is niet mogelijk om het over Italiaanse cinema te hebben zonder Federico Fellini aan bod te laten komen. Denk aan beroemde films als La Dolce Vita (1960) en Otto e mezzo (1963). Maar Italië staat ook bekend om zijn genrefilms waarvan de spaghettiwestern gelijk in het oog springt. De laatste jaren wordt Paolo Sorrentino gezien als een van de grootste regietalenten hij wordt ook wel de nieuwe Fellini genoemd. La Grande Belezza (2013) trok alleen in Nederland ruim 250.000 bezoekers.

Rudi de Boer

Rudi de Boer geeft overal in Nederland inleidingen, filmlezingen, filmlessen en filmcursussen. Daarnaast verzorgt hij nagesprekken bij diverse filmfestivals zoals het International Filmfestival Rotterdam en het Nederlands Filmfestival. Rudi houdt zowel van blockbusters, mooie oude Italiaanse filmklassiekers als van obscure Franse arthousefilms en absurdistische cultfilms: in elke film ziet hij wel iets waarover gefilosofeerd kan worden.